coda 2012

Terug thuis! terugrit was 1424 km lang. Vooral lang van duur. Na 15u30 stond ik aan mijn voordeur. Even tegengehouden door de Franse douane (ergens halfweg). Geen problemen... In totaal heb ik zo een 1300km op de fiets gezeten. En in die 1300 km het ik 25000 hoogtemeters overwonnen. Niet mijn hoogste totalen van een vakantie (het topjaar daarin blijft 2008 met 1700km en 40000hm) maar wel een mooi resultaat! Na de eerste 2 dagen heb ik bewust ingehouden door die opkomende kniepijn. En de laatste dagen heb ik daar geen last meer van gehad. Cultureel is Asturie (net als Euskadi en Galicia) keltisch verwant. Je komt er op straat 's avonds fluit en doedelzakspelers tegen die soms zelfs vergezeld zijn door soorten bosnimphen... (weet niet hoe ik het anders moet uitdrukken!) Ook in de souverniersshops zie je veel draken en elfenfiguren. Overigens, in de bar, waar je 's namiddags die bosnimphen en muzikanten tegenkomt krijg je 's avonds moderne westerse muziek (en dan vooral de hardere soorten) rond de oren. Toch is ook Spanje tegenwoordig. Dat uit zich dan in de feest en dansmuziek. Tot zelfs vrij laat 's nachts... Eten kun je overal krijgen. Het varieert van pinxos (vergelijkbaar met een broodje bij ons) tot bocadillo's (grotere uitvoering) met kaas, hesp, kip, calamares of chorizo en de echte warme gerechten. Toppers ginder zijn de Fabada (bonen met worst en spek - ik heb de vis uitvoering gegeten) en de typische inktvis gerechten. Pulpo alla gallega is daar wel iets speciaals. Op een bedje van gekookte aardappelen krijg je gestoomde (of gekookt, ben ik niet uit) octopus, afgewerkt met zout, olie en paprikapoeder. Ook de variant met inktvissaus is iets speciaal. (en su tinta) Overigens wordt er daar heel veel cider gedronken. En ook veel naast gegoten! Niet moeilijk. Als je weet dat ze die cider van boven hun hoofd in een glas aan de knie mikken... Verder veel bier en wijn (zoals overal...) Overigens heel prijselijk. De wijn is wel ingevoerd uit de andere regio's in Spanje. Alleen in Euskadi (de Navarra wijn)en de streek rond Cangas de Narcea is er wijnteelt. Voor mij is het rondje van de Pico's (die 200km) zowat het sportieve hoogtepunt geweest van de trip. Wel spijtig van het mindere weer. Had daar fantastische foto's kunnen maken. Qua ontdekking was de laatste trip naar Jito De Escarandi een leuk. Aangeraden aan iedereen (vooral ook wandelaars en gewone toeristen)! Als je met de fiets gaat, laat je niet afschrikken door de 2 km (heel) slechte weg op 1100m hoogte. Gewoon naast de putten rijden... Ook het toffe karakter van Euskadi, met speciale fietswegen (ook daar meestal oude treinwegen) en mooie klimmen, met niet te hoge percentages. Om niet te spreken van de auto's, die je met veel respect behandelen! Ook niet te versmaden: Puerto de la Cubilla en het hoogste punt: De Mirador de Fuente Chivo (ook Mirador Pico de Tres Mares genoemd) waren echt heel mooi! Alleen was het weer ook hier een beetje spelbreker. Over dat weer: Het was het slechtste in de 3 keer dat ik daar geweest ben. Ook Noord Spanje had te lijden van de storing die onze streek in juni in de ban hield. Ook daar: veel wind, regelmatig regen en wisselende temperaturen. Toch moet ik ook wel zeggen dat ik, van de 20 dagen die ik daar was, er slechts 1 echte regendag (de laatste) en 4 mindere dagen bij waren. Temperatuur kon iets hoger, maar al bij al... Toch ook niet vergeten dat dit wel de streek is in Spanje waar de meeste neerslag valt in een jaar. En ook niet vergeten: Er is dit jaar veel neerslag gevallen daar. Alle stuwmeren waren meer dan 96% gevuld. Dat van de Ebro stond zelfs al in het rood... De hardste klim? De Ancares. 4 km met flauwe bochten rechtop die berg. Altijd tussen de 10 en de 15%. Gewoon kapot gaan daar. Daarnaast: Fuente de Chivo (laatste 3 km), Jito De Escarandi en vooral de Puertos de Escudo en Urkiola hebben een zware indruk nagelaten. Maar eigenlijk alle onverwachte zaken die je in die tochten tegenkomt. Tot slot enkele foto's van zaken die ik (en jullie) niet te zien kregen (wegens te veel wolken)